Een grote spiegel in de badkamer voor het ochtendritueel, een lange spiegel in de slaapkamer of inloopkast voor het passen van kleren, en een chique spiegel in de gang voor de sfeer én de laatste blik als u de deur uitgaat. Spiegels zijn niet meer weg te denken uit ons leven. Ze zijn er in alle maten en stijlen, en voor elk budget. Maar dat is lang niet altijd zo geweest.
Een ontdekking in 1835
Een spiegel voor de prijs van een boerderij? Een koopje, dacht de gravin van Fiesque in de 17e eeuw. Eeuwenlang waren glazen spiegels een luxeproduct. Alleen de allerrijksten konden een glazen spiegel betalen. Spiegels waren duur, want het kostte veel tijd om ze te maken. Maar in de 19e eeuw veranderde dit. Justus von Liebig, een beroemde Duitse scheikundige, ontdekte in 1835 dat hij met zilvernitraat een dunne laag zilver kon aanbrengen op glas. Na zijn ontdekking werd het proces verbeterd. Voortaan konden spiegels in grote hoeveelheden geproduceerd worden. De prijzen daalden en steeds meer mensen konden er eentje betalen. Een spiegel in huis werd normaal, of twee, of zelfs drie… En dat danken we allemaal aan de ontdekking van Von Liebich (die trouwens veel meer belangrijke ontdekkingen deed).
Beschermd door glas
Moderne spiegels worden dus gemaakt door een glasplaat te verzilveren. Glas is erg geschikt om spiegels mee te maken. Het is doorzichtig, hard en gemakkelijk te produceren. Tenslotte kan het goed gepolijst worden en dat is voor een goede weerspiegeling erg belangrijk. Bij spiegels voor dagelijks gebruik wordt het laagje zilver aangebracht op de achterkant. Het harde glas beschermt het zilver tegen beschadigingen zoals krassen. Aan de achterkant wordt het zilver afgedekt door een coating van enkele lagen. Daardoor is het ook aan die kant beschermd tegen beschadiging. Zilver dat wordt blootgesteld aan de lucht verweert. Het glas en de coating bescherming de laag zilver hiertegen, waardoor u langdurig kunt genieten van uw spiegel.
En lagen coating
De productie van een spiegel begint met een glasplaat. Als eerste wordt het glas in de juiste afmetingen gesneden. Daarna wordt het gereinigd met water, krijt en ceriumoxide. Dit is een fijn poeder dat wordt gebruikt voor het polijsten van glas, zoals lenzen en televisieschermen. Nadat het glas goed schoongemaakt is, wordt het gedroogd. Daarna kunnen de lagen coating worden aangebracht. Omdat zilver niet hecht aan glas wordt eerst een coating van tinzout aangebracht. Daarna volgt het laagje zilver. Deze laag is enigszins doorzichtig en kwetsbaar. Ter bescherming en afsluiting wordt daarom als derde een laag koper aangebracht. Tenslotte wordt de achterkant een- en tweemaal afgelakt, en dan is de spiegel klaar.